Κυνηγώντας την επιτυχία
ή αν ‘θέλεις’, χρήματα,
χάνεις χρόνο και ξοδεύεις,
για να είσαι πάντα εντάξει, 
με τα ρούχα της δουλειάς.
Παρουσιάσεις και ταξίδια,
εκδηλώσεις και ταβέρνες,
σπίτι παίρνεις εργασία
για να είσαι συνεπής.
Δίνεις χρόνο για το χρήμα
και ξεχνάς τον θησαυρό σου,
το δικό σου το παιδί.
Στη δική σου απουσία,
το παιδί σου θέλει αγάπη,
κι εσύ συχνά την κλέβεις,
το εγώ σου να ταΐσεις
ή πολλά να αποκτήσεις.
Κι έτσι χάνεις το παιδί σου,
θα το βρει η αλητεία,
ψέματα να του προσφέρει
και μια κάλπικη αγάπη.
Κάποιοι το γελούν για ‘ουσίες’,
‘κόμματα’ ή ‘αναρχία’
και στο τέλος-τέλος,
μια ‘κάποια’ εξουσία.
Φίλες, Φίλοι μου πρόσεξε,
τα παιδιά του καθενός
είναι ένας θησαυρός.
Λίγη προσοχή ζητούν
κι αγάπη μια σταγόνα,
μα σαν έλθει ο καιρός,
της χαράς θα έχετε τόκους,
σαν μερίδιο προσοχής
και την όμορφη αγκαλιά τους,
να πορεύεστε μαζί.
