ΚΑΛΟ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ ….
Φίλοι μου, ας ανοίξουμε την καρδιά μας για να δεχθούμε την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, την ειρήνη για όλο τον κόσμο και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο ….
Ο Απρίλιος είναι ο τέταρτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Hμερολόγιο, ο όγδοος κατά το Εκκλησιαστικό που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ο δεύτερος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο και ο δέκατος στο αττικό ημερολόγιο (ονομάζονταν Μουνιχιών και αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα 24 Μαρτίου-22 Απριλίου του Γρηγοριανού ημερολογίου).
Μέχρι την εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ιουλίου Καίσαρα περιελάμβανε 29 ημέρες και από τότε 30. Ο Νέρων το 65 μ.Χ. προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να μετονομάσει τον Απρίλιο σε Νερώνιο (Neronius) σε ανάμνηση της σωτηρίας του μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του στην οποία συμμετείχε και ο δάσκαλός του Σενέκας.
Το έθιμο της «Πρωταπριλιάς», με τα αθώα ψέματα, είναι ένα πανευρωπαϊκό έθιμο κι ήρθε στην Ελλάδα, μάλλον, την εποχή των Σταυροφοριών. Έχει τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθιζαν την πρωταπριλιά να πηγαίνουν για ψάρεμα και κατέφευγαν σε ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια όταν γύριζαν με άδεια χέρια.
Η λέξη Απρίλιος (λατινικά Aprillis) προέρχεται ετοιμολογικά από το λατινικό ρήμα aperire, που σημαίνει «ανοίγω». Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός «ανοίγει» και έρχεται η Άνοιξη.
Ο Απρίλης είναι ο κατ’ εξοχήν μήνας όπου γιορτάζεται το Πάσχα. Στους πρώτους τρεις αιώνες της χριστιανοσύνης οι διάφορες εκκλησίες γιόρταζαν την μεγάλη αυτή γιορτή σε διαφορετικές ημερομηνίες. Λόγω των διαφορών αυτών η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, που συγκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., θέσπισε ότι «Το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, κι αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή τότε να εορτάζεται την επομένη Κυριακή (ο εορτασμός του Πάσχα λοιπόν συνδέθηκε άμεσα με την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης).
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ – ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Υποδεχόμαστε τον πρώτο μήνα της άνοιξης, που σηματοδοτεί την αναγέννηση-ζωντάνεμα-ανανέωση της φύσης.
Ας είναι λοιπόν ο Μάρτης ευλογημένος, χαρούμενος, χαρμόσυνος, πολύχρωμος, ευωδιαστός, ειρηνικός, ελπιδοφόρος για όλους μας..
Ο Μάρτιος είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και τρίτος κατά σειρά μήνας του χρόνου κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
Στην αρχαιότητα ο Μάρτιος ήταν ο πρώτος μήνας του δεκάμηνου έτους και η αρχική του ονομασία ήταν Primus, δηλαδή πρώτος. Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή ιστορία, ο Ρώμος και ο Ρωμύλος, ιδρυτές της Ρώμης, ονόμασαν τον μήνα αυτό Μάρτιο προς τιμή του πατέρα τους και γενάρχη των Ρωμαίων, του θεού Mars (Μάρτιους), δηλαδή του Άρη.
Ο Μάρτιος αντιστοιχεί εν μέρει στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο με το μήνα Ελαφηβολιώνα, κατά τον οποίον ήταν η περίοδος για το κυνήγι των ελαφιών και γίνονταν οι μεγάλες θυσίες προς τιμήν της Αρτέμιδος.
Πρόκειται για άστατο μήνα όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, και είναι ο μόνος που έχει γίνει θέμα πολλών παραδόσεων.
Μια από αυτές αναφέρεται στο γάμο του Μάρτη με δύο γυναίκες, μια όμορφη και μια άσχημη. Όταν γυρίζει και κοιτάζει την πρώτη χαμογελάει και ο ήλιος λάμπει, ενώ συννεφιάζει αυτός και όλη η πλάση, όταν αντικρίζει τη δεύτερη.
Ο Μάρτιος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη Σαρακοστή, τη μεγάλη νηστεία πριν από το Πάσχα. Σχετική είναι και η παροιμία «Δεν λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή».
Στις 25 Μαρτίου εορτάζεται και η επέτειος της Ελληνικής Εθνεγερσίας, η οποία συμπίπτει με τη μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΙΟ ΓΙΟΡΤΙΝΟ – ΤΟΝ ΠΙΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ο Δεκέμβριος είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών.
Η ονομασία Δεκέμβρης προήλθε από το λατινικό decem που σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο (ο χρόνος για τους Ρωμαίους άρχιζε το Μάρτιο).
Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο και ξεκινά πάντα την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο.
Στην αρχαία Αθήνα ο Δεκέμβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ποσειδεώνα, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα.
Οι Ρωμαίοι είχαν δύο σημαντικές γιορτές τον Δεκέμβριο : τα «Σατουρνάλια» (γιορτή χαράς και ξενοιασιάς όπου εκτός από τις καθιερωμένες θυσίες, κυρίαρχη θέση είχαν η ανταλλαγή δώρων και τα τυχερά παιγνίδια) και τα Βρουμάλια (γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου που τιμούσαν τη θεότητα του φωτός Ήλιο). Και στις δύο γιορτές θυσίαζαν χοίρους, τους οποίους στη συνέχεια κατανάλωναν
Στο καλαντάρι του λαού μας ο Δεκέμβριος θεωρείται ιδιαίτερα «γιορτινός» λόγω των πολλών θρησκευτικών εορτών του, αλλά κυρίως είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα.
ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ, ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Ο Μάιος ή Μάης είναι ο πέμπτος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών, που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου, ενώ ήταν ο τρίτος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου (Majus).
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στον Θεό Ερμή. Η ονομασία του οφείλεται στη μητέρα του Θεού Ερμή τη νύμφη Μαία, που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες, τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης.
Στη τέχνη τον μήνα Μάιο οι Ρωμαίοι τον παρίσταναν με μορφή μεσήλικου άνδρα που έφερε πλατύ χιτώνα με μεγάλες περιχειρίδες (σαν το σημερινό ράσο) και έχοντας στη κεφαλή το κάνιστρο γεμάτο άνθη ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι (ταώς) με ανοιγμένα τα φτερά.
Ο Μάιος είναι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης», με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα, όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη.
Η μεγάλη θρησκευτική εορτή του Μαΐου είναι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (21 Μαΐου) και αποφράδα ημέρα η 29η Μαΐου, που «τούρκεψε η Πόλη».
Η 1 Μαΐου έχει χαρακτηρισθεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα απεργίας (και όχι αργίας) και είναι αφιερωμένη στις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων. Την ημέρα αυτή τιμάτε το εργατικό κίνημα και οι πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν το 1886 στο Σικάγο με αίτημα τα τρία οχτάρια : οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος.
Στην Ελλάδα, η απεργία των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη βάφτηκε με αίμα που καταγράφηκε, στις εφημερίδες της άλλης ημέρας, με μια χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία έδειχνε μια μάνα να οδύρεται πάνω από το σκοτωμένο της παιδί. Η φωτογραφία εκείνη ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο»: «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες / μέρα Μαγιού σε χάνω…».
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΑ
Φεβρουάριος ο δεύτερος μήνας του έτους, με διάρκεια 28 ημέρες για τα κοινά έτη και 29 ημέρες για τα δίσεκτα.
Αρχικά ήταν ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου αλλά όταν ο Ιανουάριος έγινε ο πρώτος μήνας του ημερολογίου, γύρω στο 153 π.χ., ο Φεβρουάριος καθιερώθηκε ως δεύτερος.
Με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του Ιουλίου Καίσαρα, το 45 π.Χ., ο Φεβρουάριος είχε 29 μέρες τα κοινά έτη και 30 μέρ
ες στα δίσεκτα. Όμως, το 4 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος αφαίρεσε από τον Φεβρουάριο μία μέρα και την προσέθεσε στον Αύγουστο, που ήταν αφιερωμένος στο πρόσωπό του.Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (εξαγνίζω, καθαίρω), λόγω των τελετών εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη (Februa και Feralia), από τις οποίες προέρχονται οι μεταγενέστερες γιορτές των Απόκρεω και οι εκδηλώσεις του Καρνάβαλου.Κατ΄ άλλους το όνομα Φεβρουάριος προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές.Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Φεβρουάριος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Γαμηλιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ανθεστηριώνα. Το διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα Θεογάμια (προς τιμή του γάμου του Δία και της Ήρας) και τα Ανθεστήρια (προς τιμή του Διονύσου), την πρώτη ημέρα των οποίων ανοίγονταν τα πιθάρια με το νέο οίνο.
—
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
Ας απολαύσουμε τις μυρωδιές και τα χρώματα του Νοέμβρη
κι ας ελπίσουμε ότι θα μας γεμίσουν με όμορφα συναισθήματα και στιγμές χαράς…
Ο Νοέμβριος είναι ο ενδέκατος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου, έχει 30 ημέρες και ξεκινά κάθε χρόνο την ίδια ημέρα που αρχίζουν ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος (με εξαίρεση τα δίσεκτα έτη). Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ένατος στη σειρά όπως δηλώνει και τ΄ όνομά του (novem=εννέα) Οι Ρωμαίοι τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα και γιόρταζαν τα Ποσειδώνια.
Για τους αρχαίους Έλληνες, ο Νοέμβριος ήταν ο 5ος μήνας του αττικού έτους και είχε το όνομα «Μαιμακτηρίων». Το όνομα αυτό προέρχεται από ένα από τα ονόματα του Θεού Δία που ονομαζόταν και «Μαιμάκτης», δηλαδή θυελλώδης. Ήταν ο θεός των καιρικών συνθηκών και οι θνητοί έκαναν γιορτή προς τιμήν του για να εξασφαλίσουν με προσευχές την ευμένειά του, ώστε να μην είναι ο καιρός απειλητικός και επικίνδυνος για τον άνθρωπο και οι άνεμοι να μην είναι ιδιαίτερα σφοδροί.
Το χαρακτηριστικό λουλούδι αυτού του μήνα είναι το χρυσάνθεμο και η τυχερή πέτρα το τοπάζι.
Η πιο σημαντική αγροτική εργασία του μήνα, όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλους τους λαούς της Μεσογείου, είναι το λιομάζωμα, το μάζεμα δηλαδή της ελιάς για την παραγωγή λαδιού. Αρχίζει τον Νοέμβριο και διαρκεί σε ορισμένα μέρη μέχρι και τρεις μήνες.
Στις γιορτές του μήνα περιλαμβάνονται η εορτή των Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, του Αγίου Φιλίππου, της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Ανδρέα. Η μεγαλύτερη, όμως, γιορτή του μήνα είναι τα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θεωρείται ως «ο κατ’ εξοχήν ψυχοπομπός άγγελος» και για το λόγο αυτό σε ορισμένες περιοχές, την παραμονή της εορτής του, έφερναν τα παπούτσια τους μέσα στο σπίτι για να μην τα δει ο Αρχάγγελος κι έλθει να τους πάρει πριν την ώρα τους.
Από την αρχαιότητα διάφορα ιδιαίτερα εμφανή ουράνια αντικείμενα προειδοποιούσαν τους ανθρώπους σαν σημάδια των αλλαγών του καιρού. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το ανοιχτό αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστότερο ως Πούλια. Από την εποχή του Ησίοδου η δύση των Πλειάδων αμέσως μετά την δύση του Ήλιου, που συμβαίνει στα μέσα Νοεμβρίου, σημάδευε και σημαδεύει την περίοδο της έλευσης του κρύου και προειδοποιούσε τους γεωργούς να ολοκληρώσουν τη σπορά.
Η βροχή των Λεοντιδών, θεαματικό ουράνιο φαινόμενο, συμβαίνει κάθε χρόνο γύρω στις 17 Νοεμβρίου. Η γη μας, στη διάρκεια της περιφοράς της γύρω από τον ήλιο, συναντά το σύννεφο των σωματιδίων του κομήτη Τεμπλ-Τατλ. Τα μικροσκοπικά σωματίδια βάρους γραμμαρίων χτυπάνε την ατμόσφαιρα της γης, αναφλέγονται και σχηματίζουν μία φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων (γνωστή κι ως πεφταστέρι).
—
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ-ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ …..
Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας και στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis. Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του. Αρχικά είχε 30 ημέρες, αλλά ο Οκταβιανός του πρόσθεσε αυθαίρετα ακόμη μία ημέρα (που πήρε από τον Φεβρουάριο) για να μην υστερεί από τον Ιούλιο, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα. Λέγεται, ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία πιστεύεται ότι έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ..
Στην πατρίδα μας ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία με τις παρακλήσεις, τη νηστεία, τη Κοίμησή της, τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και με την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.
Αυτός είναι ο μήνας που τρέφει τους έντεκα, γιατί είναι η εποχή όπου όλα είναι σε αφθονία: σιτάρι, καλαμπόκι, η σταφίδα τα σύκα, τα καρύδια, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα σταφύλια κλπ. Για το λόγο αυτό ο Αύγουστος έχει τις λαϊκές ονομασίες: Συκολόγος, Πενταφάς (επειδή τρώνε πέντε φορές την ημέρα),Τραπεζοφόρος, και Δριμάρης από τις «δρίμες» ή «δρίματα» όπως ονομάζονται οι πρώτες ημέρες του μήνα.
Οι δώδεκα πρώτες μέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «ημερομήνια», γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε μέρα κι ένας μήνας». Οι μέρες αυτές ήταν επίσης γνωστές και ως «δρίμες». Τις μέρες αυτές δεν έπρεπε να πάει κάποιος στη θάλασσα για μπάνιο, ούτε να πλύνει ούτε να κόψει σταφύλια και σύκα.
Τέλος οι παροιμίες σχετικά με τον Αύγουστο διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες, σ’ αυτές που λένε πόσο καλός είναι («Αύγουστε καλέ μου μήνα νάσουν δυο φορές το χρόνο») και τις άλλες που συνδέουν το μήνα αυτό με την αρχή του χειμώνα («από Αύγουστο χειμώνα, κι από Μάρτη καλοκαίρι», ή «ο Αύγουστος επλάκωσε, η άκρα του χειμώνα»).
πνοη μας, η αξιολογηση σας
