Αρχείο ετικέτας tovima.gr

ActionAid: Διοργανώνει βιωματική έκθεση για τη ζωή στην Αφρική

«Μπες στην θέση μου» στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων

Μια βιωματική έκθεση διοργανώνει η ActionAid στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, στις 9, 10 και 11 Νοεμβρίου.

Στην έκθεση «Μπες στη θέση μου», οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να βιώσουν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων ενός φτωχού χωριού στο Κονγκελάι της Κένυας.

Πώς είναι μια αφρικανική κοινότητα; Πώς τρέφονται οι κάτοικοί της; Πόσο μεγάλη είναι μια καλύβα; Τι σημαίνει ψάχνω νερό;

Μέσα σε περίπου 20 λεπτά, οπτικοακουστικό υλικό, βιωματικές δράσεις και αντικείμενα από την Κένυα θα μεταφέρουν τους επισκέπτες στην πραγματικότητα των κατοίκων της Αφρικής.

Τις συνθήκες ζωής θα μεταφέρουν και οι εθελοντές της ActionAid που έζησαν για μια εβδομάδα στο Κονγκελάι της Κένυας μαζί με οικογένειες κτηνοτρόφων σε μια από τις πιο άνυδρες και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

Θα είναι εκεί για να δίνουν πληροφορίες και να μεταφέρουν την εμπειρία τους.

Η έκθεση διοργανώνεται με αφορμή τα 40 χρόνια της ActionAid.

Παράλληλα, παρουσιάζεται έκθεση φωτογραφιών με τίτλο: «Η Αφρική μέσα από τα μάτια των εθελοντών» που τράβηξαν εθελοντές της ActionAid από τα ταξίδια αλληλεγγύης.

Επίσης, θα προβληθούν πέντε ντοκιμαντέρ με θέμα την Αφρική.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τις προβολές στο: www.actionaid.gr/events

«Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων, Αίθουσα «Νίκος Γκάτσος» (Κτίριο «Δ12») και στον προαύλιο χώρο Δ12, Πειραιώς 100, Γκάζι.

Ωρες λειτουργίας :

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, 15.00 με 22.00
Σάββατο 10 Νοεμβρίου, 11.00 με 19.30
Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 11.00 με 20.00

Η είσοδος στη βιωματική έκθεση κοστίζει 2 ευρώ (δωρεάν για παιδιά).

Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου στις 20.30, θα πραγματοποιηθεί γιορτή για τους Ανάδοχους Παιδιού της ActionAid. Εθελοντές και Ανάδοχοι θα μεταφέρουν τους επισκέπτες στην Αφρική. Η είσοδος στην γιορτή είναι ελεύθερη και η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε όλους.

Πηγή : tovima.gr

Ακι Καουρισμάκι: Από το «Λιμάνι της Χάβρης», στο… λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Σκηνοθέτησε μια από τις σπουδαιότερες ταινίες των τελευταίων χρόνων, το «Λιμάνι της Χάβρης» που σημείωσε όχι μόνον καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία. Δεν χρειάζεται συστάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια, ο φινλανδός σκηνοθέτης Ακι Καουρισμάκι είναι δικαιωματικά, ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφιστές της Ευρώπης. Μαζί με τον πολυβραβευμένο, κουρδικής καταγωγής Μπαχμάν Γκομπαντί και τον Γερμανό Αντρέας Ντρέζεν, ο Καρουρισμάκι συνθέτει μια πολύ καλή τριπλέτα φιλοξενούμενων του προσεχούς 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που όπως ανακοίνωσε την Τρίτη το μεσημέρι, έχει προγραμματίσει αφιερώματα στο έργο τους.
 
Το ουμανιστικό, μινιμαλιστικό σινεμά του Καουρισμάκι άρχισε να ακούγεται στην δεκαετία του 1980 μέσα από την «τριλογία του προλεταριάτου» – «Σκιές στον παράδεισο» (1986), «Αριελ» (1988) και «Η γυναίκα με τα σπίρτα» (1990)- όπου ο με κωμικοτραγική διάθεση μιλούσε για την εργατική τάξη της πατρίδας του. Ακολούθησε η τριλογία των χαμένων – «Μακριά πετούν τα σύννεφα» (1996), «Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν» (2002), «Φώτα στο σούρουπο» (2006)- όπου ο Καουρισμάκι έβρισκε αποθέματα θάρρους και αλληλεγγύης μέσα από ιστορίες κακοτυχίας και πόνου. Και βέβαια, στο «Λιμάνι της Χάβρης», το αριστούργημά του, έθιξε με τον δικό του, αφαιρετικό αλλά τόσο μεστό τρόπο το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης.

Συνδυάζοντας με λεπτότητα ρεαλισμό και μύθο, το πολυεπίπεδο σινεμά του Μπαχμάν Γκομπαντί  (πρώην βοηθού του Αμπάς Κιαροστάμι) αποτελεί κραυγή για δικαιοσύνη και ελευθερία. Ο Γκομπαντί πραγματοποίησε το ντεμπούτο του μεγάλου μήκους με τα «Μεθυσμένα άλογα» (2000), την πρώτη κουρδική ταινία στην ιστορία του ιρανικού σινεμά, η οποία απέσπασε την Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ των Καννών. Τέσσερα χρόνια αργότερα με το «Και οι χελώνες πετάνε» διείσδυσε στην καθημερινότητα μιας ομάδας παιδιών που ζουν σε έναν καταυλισμό κούρδων προσφύγων, στα σύνορα με το Ιράκ και συλλέγουν νάρκες, παίζοντας μια διαρκή ρώσικη ρουλέτα με το θάνατο ή τον ακρωτηριασμό, ενώ η μουσική που ανήκει στις μεγάλες αγάπες του Γκομπαντί, πρωταγωνιστεί τόσο στην ταινία «Half Moon» (2006), όσο και στο «Ποιος φοβάται τις γάτες της Περσίαs» (2009), που σχολιάζει το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η μουσική της Δύσης είναι απαγορευμένη στο Ιράν.

Τέλος, ο λιγότερο γνωστός στην χώρα μας αλλά από τους πιο ξεχωριστούς εκπροσώπους της νέας γενιάς γερμανών κινηματογραφιστών, o ανατολικογερμανός Αντρέας Ντρέζεν έχει πάντοτε στο επίκεντρο των άνθρωπο μέσα από μικρές καθημερινές ιστορίες διαπροσωπικών σχέσεων που ξαφνιάζουν με τη δύναμη και την ευαισθησία τους. Χαρακτηριστικές ταινίες του οι: «Cloud 9» (2008, βραβείο τμήματος «Ενα Κάποιο Βλέμμα» στο φεστιβάλ Καννών), «Ουίσκι με βότκα» (2009, βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι), «Grill Point» (2002) και η τελευταία του «Stopped on Track» που απέσπασε πέρυσι το βραβείο του τμήματος «Ενα Κάποιο Βλέμμα».

Πηγή : tovima.gr

Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ: Η κατάρρευση της Ελλάδας τρομάζει

Ο καναδός σκηνοθέτης μιλάει στο «Βήμα» για τη νέα του ταινία, την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ντον ΝτεΛίλο «Cosmopolis», για το χρήμα, την τεχνολογία και την οικονομική κρίση

«Πολύ ενδιαφέρον το τρέιλερ της ταινίας», είναι το πρώτο πράγμα που λέω στον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μετά τις συστάσεις στην ταράτσα του ξενοδοχείου «Noga Hilton» των Καννών. Ο καναδός σκηνοθέτης, ντυμένος στα μαύρα, με αθλητικό παπούτσι και λευκό T-shirt, με κοιτάζει απορημένος. Προσπαθεί να καταλάβει. «Η πρώτη ταινία για το νέο μιλένιουμ» επαναλαμβάνω το μότο και του ζητώ να μου αναπτύξει τη φιλοσοφία της διαφήμισης. Και πέφτω από τα σύννεφα: «Είναι προτιμότερο να μην πιστεύετε πάντα στις διαφημίσεις. Ούτε και στα τρέιλερ».

Μα πώς γίνεται, αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα. Στο κάτω-κάτω δική του ταινία δεν είναι; «Δεν διαφωνώ, όλοι κοιτάξαμε το τρέιλερ, εκφέραμε τις απόψεις μας. Αλλά οι διαφημιστές δουλεύουν πολύ παράξενα. Εχουν στα χέρια τους μια πρώτη ύλη και το αποτέλεσμα της επεξεργασίας που κάνουν για να πουλήσουν το προϊόν πολλές φορές πιάνει στον ύπνο τον ίδιο τον δημιουργό. Αλλες φορές δεν αντιπροσωπεύει την ταινία, άλλες φορές την αντιπροσωπεύει». Ενώ όμως για τον Κρόνενμπεργκ ο στόχος του συγκεκριμένου μηνύματος είναι σήμερα αληθής, δεν ήταν και τόσο αληθής όταν το πρωτοείδε.

«Είναι μια πτυχή της ταινίας – ίσως γι’ αυτό και δεν είχα αντίρρηση» εξηγεί. «Θα έλεγες ότι η ταινία, κατά έναν παράξενο, πολύ ιδιαίτερο τρόπο, είναι ένα ντοκυμαντέρ για την εποχή που η ιστορία λαμβάνει χώρα, στις αρχές του νέου μιλένιουμ. Ομως τίποτε δεν έγινε εκ προθέσεως από την αρχή».

Τι περίπου συμβαίνει λοιπόν στο «Cosmopolis», το οποίο τελικά μοιάζει πάρα πολύ με το κλασικό μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο, όπου και στηρίχθηκε το σενάριο; Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη στις αρχές της νέας χιλιετίας. Ο Ερικ Πάρκερ είναι ένας 28χρονος οικονομολόγος, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος της Γουόλ Στριτ, ο οποίος, ενώ ονειρεύεται να ζήσει σε έναν διαφορετικό πολιτισμό του μέλλοντος, βλέπει μια ακαθόριστη σκιά πάνω από τον γαλαξία της αυτοκρατορίας του.

Ολα θα γίνουν κατά τη διάρκεια μιας ημέρας καθώς διασχίζει με το αμάξι του το Μανχάταν για να πάει να κουρευτεί στο παλιό κουρείο του πατέρα του. Τα μάτια του παραμένουν κολλημένα στην ισοτιμία του γεν: ανεβαίνει επικίνδυνα, παρά τις προσδοκίες όλων, καταστρέφοντας τις επενδύσεις του. Κάθε λεπτό που περνά ο Ερικ βλέπει την αυτοκρατορία του να ξεγλιστρά από τα χέρια του. Στο μεταξύ άγριες συμπλοκές ξεσπούν στους δρόμους της πόλης. Ο πραγματικός κόσμος απειλεί το σύννεφο μέσα στο οποίο ο Ερικ ζούσε ως τώρα και η οδύσσειά του κλιμακώνεται.


Το σινεμά της κατανάλωσης
Ηταν οι διάλογοι στο μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο που ώθησαν τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στη δημιουργία της δικής του «Cosmopolis». «Ως σκηνοθέτης είσαι δραματουργός, δεν μπορείς παρά να σκέφτεσαι ηθοποιούς να μιλούν και να παίζουν. Η πιο γνωστή κινηματογραφική εικόνα είναι του ανθρώπινου προσώπου ενώ μιλά. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα του ΝτεΛίλο έβλεπα διαρκώς μπροστά μου, εκστασιασμένος, ηθοποιούς να λένε τα λόγια του. Αυτό ήταν το κλειδί μου, αυτό επιδιώκω και από τους θεατές: να επιτρέψουν στους διάλογους να τους παρασύρουν».

Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι το κοινό «θα απορροφήσει τα πάντα με την πρώτη» λέει ο σκηνοθέτης, αναφερόμενος μάλιστα στην αμέσως προηγούμενη δουλειά του, «Μια επικίνδυνη μέθοδος», επίσης μια ταινία «με διαλόγους από δωμάτιο σε δωμάτιο. Ούτε φυσικά και επιδιώκω από τον κόσμο να βλέπει δύο φορές τις ταινίες μου. Σας εγγυώμαι όμως ότι μετά τη δεύτερη θέαση πολλά πράγματα ξεκαθαρίζουν».

Για τον Κρόνενμπεργκ, έναν ήπιο άνθρωπο που μιλάει αργά και σιγά, είναι μάλλον απογοητευτικό ότι κατά ένα μεγάλο μέρος του ο σύγχρονος κινηματογράφος είναι απλώς καταναλωτικός. «Σαν να τρως ένα γλειφιτζούρι. Οταν το γλειφιτζούρι τελειώνει, το έχεις μεν απολαύσει, αλλά και ξεχάσει. Εμένα ο στόχος μου είναι να κάνω ένα σινεμά που δεν θα παλιώνει με τα χρόνια, αντιθέτως, θα γίνεται όλο και πιο πλούσιο, όλο και πιο βαθύ. Γι’ αυτό και μου αρέσει να βάζω πολλά στις ταινίες μου».

«Το χρήμα μάς δείχνει ποιοι είμαστε»
«Το χρήμα είναι τεχνολογία και ως γνωστόν η τεχνολογία με ενδιαφέρει» λέει ο Κρόνενμπεργκ. «Σε αντίθεση με τα όσα πολύς κόσμος θεωρεί, η τεχνολογία είναι πέρα για πέρα μια ανθρώπινη κατάσταση, είναι η έκφραση του ανθρώπινου σώματος. Η φωνή, το αφτί, το μάτι, όλα εργαλεία του ανθρώπινου σώματος. Οπως και το χρήμα. Δεν είναι εφεύρεση των ζώων, αλλά του ανθρώπου. Κατά μία έννοια το χρήμα είναι η έκφραση του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Το χρήμα μάς δείχνει ποιοι είμαστε. Η οικονομική κρίση που ζούμε δεν είναι κάτι σαν το τσουνάμι στην Ιαπωνία. Δεν είναι μια φυσική καταστροφή, κατασκευάστηκε από ανθρώπους».

Για τον ίδιο η οικονομική κρίση μπορεί να οδηγήσει «σε κάτι αισιόδοξο, αν αναγκάσει όλον τον κόσμο να δουλέψει συλλογικά. Λένε ότι αν η Ελλάδα γκρεμιστεί, όλοι θα γκρεμιστούν. Αυτό για μένα είναι καλό, γιατί σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να ψάξουν να βρουν μια λύση ώστε να μην γκρεμιστεί η Ελλάδα. Η κατάρρευση της Ελλάδας τρομάζει» λέει μεταφέροντας την ανησυχία των Ελλήνων του Τορόντο, όπου διαμένει. «Πιστεύω στην αισιοδοξία, αρκεί να μην είναι μια αισιόδοξη φαντασίωση».

Και τα θύματα; Οι παράπλευρες απώλειες; Είναι δύσκολο να καταλάβεις αν στην απάντηση του σκηνοθέτη υπάρχει κυνισμός ή συναίσθημα: «Δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς θύματα και αυτή τη στιγμή ζούμε σε κατάσταση πολέμου. Σίγουρα δεν πιστεύω ότι είναι το τέλος του κόσμου, αλλά ο πόνος και τα βάσανα, αυτά είναι αληθινά».

«Θα βαριόμουν αν ήξερα εκ των προτέρων τι ταινία γυρίζω»
Λίγο πριν από τη συνάντησή μου με τον σκηνοθέτη ο Ρόμπερτ Πάτινσον, που πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Ερικ Πάκερ, μου εξομολογήθηκε ότι, μόλις διάβασε το σενάριο και το μυθιστόρημα, είπε στον Κρόνενμπεργκ ότι δίσταζε να δεχθεί τον ρόλο γιατί δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει το μυθιστόρημα. Ο Κρόνενμπεργκ του απάντησε «κανένα πρόβλημα, ούτε εγώ το καταλαβαίνω». Το μνημονεύω στον σκηνοθέτη.

«Αυτό που στην πραγματικότητα είπα είναι ότι δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε αμέσως τα πάντα, γιατί ούτως ή άλλως υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές αναγνώσεις του ίδιου πράγματος. Ακόμη και όταν γράφω τα δικά μου πρωτότυπα σενάρια, θα πρέπει πρώτα να γυρίζω την ταινία για να καταλάβω απολύτως για ποιον λόγο την έκανα ή τι ήθελα να πω γράφοντας το σενάριο. Γιατί δεν ξέρω τα πάντα και θα βαριόμουν απίστευτα αν τα ήξερα εκ των προτέρων. Θα ήταν βαρετή η δημιουργία της ταινίας». Το μόνο που θέλει να ξέρει είναι αν βρήκε ενδιαφέρον το βιβλίο και αν η ιδέα της μετατροπής του σε ταινία έχει ίντριγκα, έτσι ώστε και εκείνος να μάθει κάτι παραπάνω ενώ τη γυρίζει.

πότε & πού:
Η ταινία «Cosmopolis»  προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου σε διανομή Village

Πηγή : tovima.gr

Η «Οδύσσεια» ξεκινά από τον Φλοίσβο

Έριξε άγκυρα μέχρι και τον Μάρτιο οπότε και θα ολοκληρωθούν οι παραστάσεις

Το καράβι του Οδυσσέα κατασκευάστηκε και έτοιμο πια, πήρε τη θέση του στη Μαρίνα του Φλοίσβου, αποτελώντας ένα πρωτότυπο αξιοθέατο: Και με αυτόν τον τρόπο το Εθνικό Θέατρο επέλεξε να ενημερώσει το κοινό για την παράσταση της «Οδύσσειας» του Ομήρου που αποτελεί το βαρύ του πυροβολικό για τη φετινή σεζόν.

Με την παγκόσμια πρεμιέρα να έχει ορισθεί στις 26 Οκτωβρίου, στην Κεντρική Σκηνή του Τσίλερ, σε σκηνοθεσία του αμερικανού δημιουργού Ρόμπερτ Ουίλσον, η συμπαραγωγή του Εθνικού με το Piccolo Teatro του Μιλάνου, είναι το θεατρικό γεγονός για την περίοδο 2012-2013. Οι παραστάσεις της θα ολοκληρωθούν τον Μάρτιο, οπότε και η παραγωγή θα μεταφερθεί για τρεις εβδομάδες στο ιστορικό θέατρο του Μιλάνου ενώ δεν αποκλείονται και άλλοι προορισμοί του εξωτερικού.

Μικρογραφία και αντίγραφο, το ξύλινο πλοίο του Οδυσσέα, φέρει την υπογραφή των αδελφών Γκίζα, που ανήκουν στο μόνιμο τεχνικό προσωπικό του Εθνικού Θεάτρου: Ο Φρέντυ Γκίζας το σχεδίασε και ο Γιώργος Γκίζας ανέλαβε την κατασκευή του. Το πλοίο θα παραμείνει στον Φλοίσβο, προτού μεταφερθεί και φιλοξενηθεί σε εμπορικά κέντρα της πόλης όπου μέλη του θιάσου θα επιφυλάσσουν χάπενινγκς στους επισκέπτες.

Η παράσταση για την οποία ο αμερικανός σκηνοθέτης έκανε ακρόαση ώστε να συνθέσει τον θίασο της επιλογής του, έχει ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο τις πρόβες οι οποίες γίνονται τμηματικά. Την Πέμπτη (27/9) ο Μπομπ Ουίλσον έρχεται και πάλι στην Αθήνα, κι αυτή τη φορά θα παραμείνει έναν μήνα, καθώς βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας. Οι πρόβες θα διαρκέσουν ως την ημέρα της πρεμιέρας. Ο ίδιος, όπως το συνηθίζει άλλωστε, έχει αναλάβει εκτός από τη σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό του σκηνικού και των φωτισμών της «Οδύσσειας».

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Νικήτας Τσακίρογλου (Ομηρος / Τειρεσίας), Αλέξανδρος Μυλωνάς (Ζευς / Αλκίνοος-Βασιλιάς των Φαιάκων / Εύμαιος), Ζέτα Δούκα (Αθηνά / Σειρήνα), Αποστόλης Τότσικας (Ερμής / Τηλέμαχος / Αλκμαίων)), Μαρία Ναυπλιώτου (Καλυψώ / Κίρκη / Σειρήνα / Πηνελόπη), Λένα Παπαληγούρα (Σειρήνα / υπηρέτρια Κίρκης / Φαίακας), Μαριάνα Καβαλιεράτου (Σειρήνα / υπηρέτρια Κίρκης / Φαίακας), Σταύρος Ζαλμάς (Οδυσσέας), Λυδία Κονιόρδου (Αντίκλεια – το φάντασμα της μητέρας του / Αρήτη / Ευρίκλεια), Βίκυ Παπαδοπούλου (Ναυσικά), Ακης Σακελλαρίου (Ευρύλοχος / Αντίνοος), Κοσμάς Φοντούκης (Ελπήνωρ), Θανάσης Ακοκκαλίδης (Αντιφος / Αγέλαος / Φαίακας), Γιώργης Τσαμπουράκης (Ευρυβάτης / Ευρύμαχος), Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Πολίτης), Γιώργος Γλάστρας (Περιμήδης / Αμφίνομος / Φαίακας), Γιώργος Τζαβάρας (Ναύτης). Τους θεούς ερμηνεύει όλος ο θίασος. Τέλος, στο πιάνο, ο Θοδωρής Οικονόμου.

Προπώληση + τιμές
Η προπώληση έχει αρχίσει _πληροφορίες και αγορά εισιτηρίων στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου τηλ. 210.5288170-171 (Αγίου Κωνσταντίνου 22 – 24 και Πανεπιστημίου 48), με πιστωτική κάρτα στο 210.7234-567 και στο www.n-t.gr. Οι τιμές έχουν διαμορφωθεί ως εξής: Διακεκριμένη ζώνη 40 ευρώ – Ζώνη Α 35 ευρώ – Ζώνη Β 25 ευρώ – Ζώνη Γ 20 ευρώ – Ζώνη Δ 16 ευρώ – Φοιτητικό 16 ευρώ ενώ ξεχωριστό τιμολόγιο αφορά στο οικογενειακό εισιτήριο. Συγκεκριμένα για 2 γονείς + 1 παιδί στη Ζώνη Β, η συνολική τιμή είναι 52 ευρώ, για 2 γονείς + 1 παιδί, στη Ζώνη Γ, είναι 45, για 2 γονείς + 2 παιδιά στη Ζώνη Β είναι 65 και τέλος για 2 γονείς + 2 παιδιά, στη Ζώνη Γ, είναι 55 ευρώ.

Πηγή : tovima.gr

53ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Νέα ζώνη με «απαγορευμένες» ταινίες

Από την καυστική ματιά του Κ. Ζάπα ως το ανήσυχο βλέμμα του ισραηλινού Λ. Σαμρίζ

«Νυχτερινές Εικόνες» είναι ο τίτλος της νέας ενότητας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που εγκαινιάζεται εφέτος.

Με ταινίες που καταρρίπτουν ταμπού και εξερευνούν τη σκοτεινή όψη της ανθρώπινης φύσης προκαλούν τους υποψιασμένους θεατές και προσκαλούν τους μη μυημένους να τις ανακαλύψουν.

Ενας έλληνας ,ο Κώστας Ζάπας και ένας ισραηλινός, ο Λιόρ Σαμρίζ είναι τα πρόσωπα στα οποία το φεστιβάλ εφέτος εστιάζει. Η οικογένεια, η σεξουαλικότητα και η πολιτική εκτίθενται πρωτόγονα στις ταινίες του Κ. Ζάπα, οι οποίες μάλιστα έχουν βρει εμπορική διανομή στην Ελλάδα: «Uncut Family» (2004), «The Last Porn Movie» (2006), «Μικρές ελευθερίες» (2008) και «Η ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» (2010).

Ακραίες εικόνες ψηφιακού κινηματογράφου με σκηνές απαγορευμένου ερωτισμού, αυταρχικής βίας καταλύουν τους ηθικούς νόμους μέσα στους κόλπους του κλειστοφοβικού ενδοοικογενειακού περιβάλλοντος. Θυμίζουμε ότι ο Κ. Ζάπας ετοιμάει νέα ταινία με τίτλο «Frankenstein: A Death Odyssey», τη μουσική της οποίας θα υπογράψει ο διεθνούς φήμης ιάπωνας συνθέτης Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι.

Γεννημένος το 1978 στο Ισραήλ, με βάση του το Βερολίνο, ο Λ. Σαμρίζ θέτει ερωτήματα σε ζητήματα ταυτότητας, κουλτούρας και σεξουαλικότητας και συνθέτει ένα πολυμορφικό σινεμά: επιρροές από video art και avant garde σκηνή, ένας κινηματογραφικός κόσμος που προσομοιάζει με ιδιοσυγκρασιακό home movie.

Το ημιαυτοβιογραφικό ντεμπούτο του «Japan Japan» (2007), το «Saturn Returns» (2009) το «The Magic Desk» (2010) και «Mirrors for Princes» (2011) είναι μερικά από τα έργα του που θα παιχτούν κατά την διάρκεια του φεστιβάλ το οποίος έχει επίσης εξασφαλίσει και τις αποτελούν οι μικρού μήκους ταινίες του.

Πηγή : tovima.gr

Πλούσιες εκδηλώσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Τι μπορούμε να δούμε από Σεπτέμβριο έως Δεκέμβριο του 2012

Δημιουργική αναζήτηση, στήριξη σε νέους δημιουργούς, τιμή σε παλαιότερους αλλά και συνεργασία με πολιτιστικούς φορείς και θεσμούς συνιστούν τους βασικούς άξονες του προγραμματισμού του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης για την περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 2012.

Συναυλίες, παράλληλες δράσεις και εορταστικές εκδηλώσεις απαρτίζουν τον κύριο κορμό ενώ ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο του προγράμματος Θεσσαλονίκη- Σταυροδρόμι Πολιτισμών, αλλά και στην ίδια την μακεδονική πρωτεύουσα.

Σ΄ό,τι αφορά αυτές καθαυτές τις παραστάσεις, ξεχωρίζει η διάσημη ομάδα χορού Batsheva από το Ισραήλ με την χορογραφία του φημισμένου Οχάντ Ναχαρίν «Hora» που αποτελεί συμπαραγωγή με τα 47α Δημήτρια και θα παρουσιαστεί στις 29/9. O τίτλος αναφέρεται σε ισραηλίτικο λαϊκό χορό που χορευόταν στους αγρούς μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς.

Θα ακολουθήσει συναυλία του πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη και του ακορντεονίστα Bjarke Mogensen στις 3/10 και περιλαμβάνει σύγχρονα έργα που γράφτηκαν για ασυνήθιστους συνδυασμούς οργάνων αλλά και δικές τους διασκευές κλασικών έργων.

Σ΄ό,τι αφορά τις υπόλοιπες εκδηλώσεις, μεταξύ άλλων αναφέρεται η συναυλία της Ορχήστρας Δωματίου της Σμύρνης στις 10/10 αλλά και το ρεσιτάλ του τούρκου πιανίστα Φαζίλ Σάι στις 12 του ίδιου μηνός.

Το πρόγραμμα, συμπληρώνουν μεταξύ άλλων παραστάσεις κλασικού μπαλέτου («Ωραία Κοιμωμένη» στις 8 και 9 Δεκεμβρίου ) αλλά και φλαμένκο (BalletFlamencodeAndalucia στις 6 και 7 Νοεμβρίου), η κωμική όπερα του Σπύρου Σαμάρα «Η Κρητικοπούλα» , μια παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που θα παιχθεί στην Θεσσαλονίκη μεταξύ 22-25 Νοεμβρίου , το «Ραντεβού με την Οπερα» – ο κύκλος εκπαιδευτικών προγραμμάτων που διοργανώνεται για δεύτερη χρονιά- η Συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βερολίνου υπό τον Γιούρι Γιάνκο στις 19 Οκτωβρίου αλλά και οι απευθείας μεταδόσεις από την Μητροπολιτική Οπερα της Νέας Υόρκης που πραγματοποιούνται με την στήριξη του Ομίλου ANTENNA.

Πηγή : tovima.gr

«Βροχή» τα αιτήματα για κινηματογράφηση στην Ακρόπολη

Σε δίλημμα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ως προς την άδεια

Σε  δίλημμα  θα  βρεθεί την  Τρίτη  το Κεντρικό  Αρχαιολογικό Συμβούλιο  αφού τα  αιτήματα  για κινηματογράφηση σε  αρχαιολογικούς  χώρους   φθάνουν τώρα   και  στην Ακρόπολη. Η  εταιρεία παραγωγής  της ταινίας «Τα  δύο  πρόσωπα  του  Ιανουαρίου»  με τον  Βίγκο  Μόρτενσεν  και την  Κίρστεν Ντανστ,  που  πήρε ήδη  άδεια  για  γυρίσματα στην  Κνωσό  επανέρχεται,  όπως  είχε  γράψει «Το  Βήμα»  αιτούμενη   κινηματογραφήσεις στην Ακρόπολη  και περιμετρικά  της Ρωμαϊκής Αγοράς  από  τις 14 ως τις 17 Οκτωβρίου. Το  αυτό  ζητεί  και  ο  έλληνας  σκηνοθέτης Νίκος  Παναγιωτόπουλος  για  την  δική  του  ταινία η «Κοιλάδα των ρόδων»,  γυρίσματα της  οποίας   θα  γίνουν στις 5 Οκτωβρίου στη Ρωμαϊκή Αγορά και στις 5 Νοεμβρίου στην Ακρόπολη.

Και  οι  δύο  περιπτώσεις,  όπως  είναι  φυσικό θα  εξετασθούν  ισότιμα, άλλωστε το  Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο τηρεί  πάντοτε την αρχή αυτή, το  κύριο  ερώτημα  όμως στο  οποίο  καλείται, για μία  ακόμη  φορά  να  απαντήσει αφορά καθαρά  την Ακρόπολη. Γιατί  τα αιτήματα για κινηματογράφηση στο σπουδαιότατο  μνημείο  της  παγκόσμιας  πολιτιστικής  κληρονομιάς   δεν  είναι  μόνον τα προαναφερόμενα,  το  αντίθετο    είναι  πολλαπλά και φθάνουν  συνεχώς από διάφορα  μέρη του  κόσμου.

Είναι  θεμιτό  λοιπόν να  δίνεται  η Ακρόπολη  σε  όλους σαν  να  είναι  ένας  απλός  δρόμος της  πόλης; Δεν  κινδυνεύει  έτσι η  εικόνα  της  και  η  σημασία  της  από τον ευτελισμό της διαρκούς  εμφάνισής της  οπουδήποτε; Από την  άλλη  κανείς  δεν μπορεί  να  αρνηθεί,  ότι  η  εικόνα της Ακρόπολης σε  προσεκτικά επιλεγμένες  καλλιτεχνικές  παραγωγές μπορεί να  προσδίδει στην  ίδιες  αξία, ταυτόχρονα όμως  επισημαίνουν το  κάλλος και τη διαχρονικότητα  του  μνημείου κεντρίζοντας  και το  ενδιαφέρον  του  κόσμου,  όπου  γης,  να το  γνωρίσει.

Θυμίζουμε  ότι  «Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου», ταινία  βασισμένη στο ομώνυμο  μυθιστόρημα της  Πατρίτσια Χάισμιθ έχουν ήδη λάβει άδεια  γυρισμάτων στην Κνωσό. «Η κοιλάδα των ρόδων»  εξάλλου  του Νίκου  Παναγιωτόπουλου  με  σενάριο  από το  βιβλίο του ελβετού φιλέλληνα Πάουλ Αμαντέους Ντήναχ   αναφέρεται στο έτος 3906 μ.Χ. και  στην  πνευματική πρωτεύουσα του κόσμου,  που  βρίσκεται  κάπου στην περιοχή της  Μεσογείου  και κατοικείται  μόνον  από  εξαιρετικά  προικισμένους πνευματικούς ανθρώπους.

Πηγή : tovima.gr