*Κάποιος αμφισβητεί την πίστη των χριστιανών και μάλλον την προσβάλει, καθόσον παίζει με τις έννοιες Όσιος και Άγιος και την ουσία την μπερδεύει με την κυρία “γραμματική”. Άραγε τι θα είχε κάποιος να μας πει και τι να μας ομολογήσει.
Καλή και ευλογημένη καλησπέρα. Ταπεινά συγχωρέστε με, είστε πολλοί που τα λέτε.? Αν είναι έτσι τότε τη σημαίνει αυτό? Άγιος (ή Όσιος) ονομάζεται κάποιος άνθρωπος, ο οποίος έχει ανακηρυχθεί από την Εκκλησία ότι είναι καθαγιασμένος από το Θεό. Το νεκρό σώμα ενός Αγίου, τα αποκαλούμενα λείψανα, φυλάσσονται σε Εκκλησίες. Για να ανακηρυχθεί κάποιος Άγιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, χρειάζεται να συμπληρωθούν αρκετά χρόνια από τον θάνατό του (περίπου 40). Άγιος σημαίνει αξιομνημόνευτος. Ο άξιος μνήμης. Ένα παράδειγμα είναι τα εκκλησιαστικά κείμενα, τα οποία όταν αναφέρονται σε κάποιον άγιο, αναφέρονται καθ’ αυτόν τον τρόπο (σήμερα τιμάται η μνήμη του Αγίου.. κτλ) εξιστορώντας τις Θεάρεστες πράξεις, την καταγωγή και τον βίο του… Αυτό που γράφεις από που ορμώμενος το μεταφράζεις τόσο εύκολα.
*Και γιατί κάποιοι αποκαλούν τους μη χριστιανούς παγανιστές;
Η ονομασία αυτή δόθηκε τα πρωτοβυζαντινά χρόνια στους εναπομείναντες ειδωλολάτρες της εποχής εκείνης που αντιδρούσαν στο Χριστιανισμό και έμειναν προσηλωμένοι στις πρωτόγονες ειδωλολατρικές λατρείες του παρελθόντος. Η ονομασία προέρχεται από την ιταλική λέξη pagi που σημαίνει “χωριά” και paganus που σημαίνει “χωρικοί”, και καθιερώθηκε επειδή οι ειδωλολάτρες συχνά διώχνονταν από τις πόλεις και κατέφευγαν στα χωριά.
Ο παγανισμός στα χωριά διατηρήθηκε αρκετά χρόνια μετά την εξαφάνισή του στις πόλεις. Στην Ελλάδα τα τελευταία λείψανα του παγανισμού εξαλείφτηκαν στην εποχή του Βυζαντινού αυτοκράτορα Βασίλειου Α’ του Μακεδόνα (867 – 886). Στη Δύση, κυρίως στα νησιά της Ιταλίας ο παγανισμός διατηρήθηκε ως τον 7ο αιώνα, ενώ στην Αγγλία και στη Ρωσία μέχρι και το 10ο αιώνα.
Ο παγανισμός είναι ουσιαστικά ειδωλολατρία. Τόσο η αρχαιοελληνική θρησκεία, όσο και οι θρησκείες των άλλων προχριστιανικών λαών ήταν σαφώς ειδωλολατρικές. Η έννοια του θείου σε αυτές, συγκρινόμενη με την σύγχρονη μονοθεϊστική αντίληψη, έχει όλα τα γνωρίσματα της ειδωλολατρίας. Η λατρεία αψύχων αντικειμένων και φανταστικών θείων οντοτήτων είναι καθαρή ειδωλολατρία. Και ποια σχέση έχουν αυτά με τον Θεό?
*Οι Έλληνες είναι ανώτεροι από τους Εβραίους και αυτοί μας οδήγησαν προς τη δική τους θρησκεία.
Να ρωτήσω εννοείς πως επειδή είσαι Έλληνας είσαι κάτι ανώτερο από κάποιον που είναι (θα το πάω στα άκρα) Μωαμεθανός?
*Από αυτά που βλέπουμε στους μωαμεθανούς σήμερα, μάλλον είμαστε καλύτεροι.
Ταπεινά συγχώρεσε με αλλά εγώ δεν νιώθω ανώτερος αλλά ούτε κατώτερος από κανένα. Η μάλλον ακόμα πιο ορθά εγώ νιώθω κατώτερος από όλους! Το προηγούμενο είναι για να καλύψει το συναισθηματικό μου εγώ. Εγώ σου απαντώ εσύ δεν απαντάς. Και προσπαθείς να αποφύγεις μέσα από τον πλατιασμένο ασαφή πολιτικό λόγο. Είσαι η δεν είσαι ανώτερος από ένα Μωαμεθανό? Με ένα είμαι ή δεν είμαι, τόσο απλά. Δεν νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις.
*Αυτοί (οι Μωαμεθανοί) αν και όχι όλοι, μοιάζουν να είναι δαιμονικοί.
Όχι ο κόσμος είναι διαβολικός εμείς θα τον αλλάξουμε.
*Όχι διαβολικός, μάλλον είναι δαιμονικός.
Ποτέ δεν είναι αργά και ο Φλωράκης στα 80του δέχτηκε τον Χριστό. Μέχρι τότε δεν ήξερε. Ακόμα μικρός είσαι.
*Εάν είναι ο Θεός παντοδύναμος, γιατί επιτρέπει τους πολέμους, τις αρρώστιες και τις αδικίες;
Ο Θεός δεν τιμωρεί, δεν είναι κάποιο κομπλεξικό πλάσμα που θέλει να υποφέρουμε. Ο Θεός δεν ζητά εκδίκηση για τις αμαρτίες μας. Ο Θεός δεν είναι κακός. Δεν στέλνει τον καρκίνο σε παιδάκια και μεγάλους, δεν σκοτώνει σε τροχαία οικογένειες, δεν δημιουργεί πολέμους, δεν στερεί την τροφή σε λαούς, δεν χωρίζει ανδρόγυνα. Ο Θεός είναι Αγαθός, είναι Αγάπη.
Ο Αληθινός Θεός θέλει τη σωτηρία μας και όχι το κακό μας, θέλει να συγχωρεθούμε μαζί Του αιώνια και όχι να μας κολάσει επειδή προσβλήθηκε με την ανομία μας. Δεν παραμονεύει ο Θεός, όταν αμαρτήσουμε να στείλει κάποιο κακό. Δεν είναι εμπαθής ο Θεός όπως εμείς. Ο Θεός δεν είναι μικρόψυχος όπως εμείς. Ο Θεός είναι αρχοντικός. Η αγάπη Του είναι αρχοντική.
Βεβαίως κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι ο Θεός αφού είναι Παντοδύναμος φέρει ευθύνη για όλα τα κακά του κόσμου αυτού, μιας και θα μπορούσε -με την Παντοδυναμία Του- να τα αποτρέψει.
Κατ΄αρχήν ο Θεός δεν σκέφτεται όπως εμείς και γι’αυτό δεν επεμβαίνει όταν το θέλουμε εμείς και όπως θεωρούμε εμείς σωστό και δίκαιο.
Κατά δεύτερον, ο Θεός δεν είναι κοντόφθαλμος όπως εμείς. Ο Θεός δεν θέλει απλά να είμαστε καλά εδώ στη γη αλλά να σωθούμε αιωνίως, γι’αυτό και ο Θεός επιτρέπει να συμβούν κάποια πράγματα που με το μυαλουδάκι μας τα θεωρούμε κατάρες. Άλλο είναι να λέμε ότι ο Θεός στέλνει το κακό. και άλλο ότι ο Θεός επιτρέπει κάποια δοκιμασία που θα έρθει στην ζωή μας για να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό λήθαργο που έχουμε περιπέσει.
Τίποτα από μόνο του δεν είναι κακό αρκεί βεβαίως να τοποθετηθούμε σωστά σ’αυτό που συμβαίνει. Μια αρρώστια από κατάρα μπορεί να γίνει ευλογία, όταν γίνει η αφορμή να βάλουμε αρχή μετανοίας και έργων αγαθών, αποκτώντας συμπόνοια για τους πάσχοντες ανθρώπους. Ένας χωρισμός μπορεί να γίνει η αφορμή όχι για να πληγωθούμε αλλά για να ταπεινωθούμε, να αποδεχθούμε ότι αποτύχαμε και να γίνουμε σοφότεροι, να πάψουμε να επιδιώκουμε να νικήσουμε τον άλλον σε μια διαφωνία και να προσπαθούμε να τα βρούμε με τον άλλον (αν είναι εφικτό) με φρόνημα συγχωρετικότητας και κατανόησης. Ένας θάνατος, ενός οικείου προσώπου, από γεγονός που μπορεί να μας εγκλωβίσει στην κατάθλιψη, μπορεί να μας οδηγήσει στην συνειδητοποίηση της εύθραυστης ζωής μας, στην καλλιέργεια της προσευχής, στην μνήμη του θανάτου, που θα μας κάνει να δούμε σοβαρά -και να εκτιμήσουμε- την ζωή μας.
Πολλά μπορούμε να πούμε όμως το ζητούμενο δεν είναι να πείσουμε ότι ο Θεός δεν φταίει, αλλά να δούμε πως εμείς μπορούμε να προοδεύσουμε πνευματικά μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες της ζωής μας.
Εάν προσεγγίζουμε την ζωή μας με κοσμικό φρόνημα, αναζητώντας λογικές απαντήσεις, ψάχνοντας ενόχους, δικαιολογώντας τον εαυτούλη μας, τότε οι δοκιμασίες θα αντιμετωπίζονται πάντοτε ως κατάρες. Εάν όμως καταλάβουμε ότι το ζητούμενο αυτής της ζωής είναι να βρούμε τον Χριστό και όχι επίγεια ευτυχία, εάν καταλάβουμε ότι το ζητούμενο είναι η σωτηρία μας και όχι το βόλεμα μας τότε θα βλέπουμε τον σταυρό μας ως δρόμο προς την ανάσταση μας και τον Θεό όχι ως φοβερό μέσα στην Παντοδυναμία Του αλλά ως φοβερό μέσα στην Αγάπη Του, ως τον Πατέρα που υπομένει τα λάθη μας και περιμένει την επιστροφή μας.
Ονομάζομαι Άνθρωπος
* Ονομάζομαι άνθρωπος – εκ του άνω θρώσκω – αλλά για να γίνω άνθρωπος πρέπει να τολμήσω να κοιτάξω ψηλά, να αντικρύσω τον ανώτερό μου εαυτό και κατάματα το ΦΩΣ της αγάπης.
* Ονομάζομαι άνθρωπος, αλλά για να ξεχωρίσω απ΄ τα ερπετά που εκ γενέσεως του κόσμου έρπονται και θα έρπονται αιώνια, πρέπει να αγαπήσω με πάθος τον εαυτό μου γυμνό όπως ενσαρκώθηκε στη Γαία, καθαρός και αμόλυντος προτού μου γεμίσουν τα μυαλά για αμαρτίες, ανομήματα, γύμνιες και άλλες βλακείες ώστε να με κάνουν να τον μισήσω. Γιατί σε καμιά πίστη και σε κανέναν Θεό δεν υπάρχει χώρος για μίσος, παρά μόνο για αληθινή, αιώνια αγάπη.
* Ονομάζομαι άνθρωπος, αλλά για να ξεχωρίσω απ΄ τα ερπετά πρέπει ν΄ αγαπήσω με πάθος τον εχθρό μου, οποιονδήποτε εχθρό μού παρουσίασαν οι κάθε καλοθελητές από μωρό παιδί μέσα απ΄ την ωσάν τα μούτρα των διδασκαλία τους, για να με κάνουν σαν αυτούς, «ερπετό» δηλαδή, παγίδα ήταν για να σέρνομαι μαζί τους αλλά για να με ελέγχουν κι από πάνω.
* Ονομάζομαι άνθρωπος, στον οποίο έδωσαν θρήσκευμα χωρίς να ρωτήσουν, διαχωρίζοντάς με απ΄ τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου και απομακρύνοντας με απ΄ τον έναν και μοναδικό δημιουργό, τον δημιουργό του Σύμπαντος, τον γνώστη των πάντων, τον Θεό του φωτός και της πλήρους αρμονίας. Ακολουθώ λοιπόν την αγάπη, όπως δίδαξαν όλοι οι μεγάλοι διδάσκαλοι που πέρασαν κατά καιρούς απ΄ αυτόν τον πλανήτη, και των οποίων η διδασκαλία ουδεμία σχέση έχει με γελοιότητες, μίση, πάθη, πολυτέλειες, περιουσίες, ψεύτικες θρησκείες και πολλά άλλα κολπάκια των σκοτεινών ιερατείων.
* Ονομάζομαι Έλληνας, εκ του Ηλ λας – βράχος φωτός – γιατί ουδεμία σχέση έχει ο περίλαμπρος Ελληνικός πολιτισμός όπως μου παρεδόθη υπό των προγόνων μου, με αυτόν που μου παρουσιάζουν οι όπου Γης επιτήδειοι που παραποίησαν τα πάντα. Είμαι Έλληνας, όχι Εθνικιστικά αλλά Συμπαντικά, γιατί Ελληνισμός σημαίνει φιλοσοφία, αναζήτηση της ουσίας και της αλήθειας, αλλά το κυριότερο, Ελληνισμός σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.
* Ονομάζομαι φιλόσοφος, όχι με την αρνητική έννοια του όρου την οποία κάποιοι ύπουλα προσέδωσαν αλλά με την έννοια του ερευνητή της Α – ΛΗΘΕΙΑΣ, γιατί φιλοσοφώ σημαίνει ότι αγαπώ την αλήθεια, εφόσον «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα», ακολουθώντας πιστά τον φιλόσοφο Σωκράτη τον οποίο εννοείται ότι εξόντωσαν, όπως εξόντωσαν κατά καιρούς όλους όσοι έλεγαν αλήθειες που έρχονταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κάθε επί γης απατεώνα.
* Ονομάζομαι άνθρωπος – εκ του άνω θρώσκω – αλλά για να γίνω άνθρωπος πρέπει να τολμήσω να κοιτάξω ψηλά, να αντικρίσω τον ανώτερό μου εαυτό Τέτοια θέλεις να ακούς εσύ.
<=><><=>
