Δυστυχώς κανείς μας δε μπόρεσε να πάει στην κηδεία του. Επιτρέπονται μόνο 9 άτομα.
Ο Μιχάλης είχε ένα σωματικό πρόβλημα. Ήταν κοντός, σχεδόν νάνος. Πάλεψε, σπούδασε νοσηλευτική και επί χρόνια δούλευε σαν νοσηλευτής και σε κλινικές του νοσοκομείου και στα χειρουργεία.
Μονίμως κουβαλούσε ένα σκαμνάκι μαζί του. Για να ανεβαίνει και να φτάνει τους ορούς ή να δίνει τα εργαλεία στους χειρουργούς όταν ήταν στα χειρουργεία.
Ο Μιχάλης δέχτηκε μεγάλες κοροϊδίες, αλλά ποτέ δεν θύμωσε. Με κανέναν.
Πάντα ήταν γελαστός, σε κανέναν δεν κράτησε μούτρα, σε κανέναν δεν σταμάτησε να λέει «καλημέρα», σε κανέναν δεν αρνήθηκε βοήθεια.
Πριν από καμιά 10αριά χρόνια, ο Μιχάλης μετατέθηκε στο Διοικητικό.
Έφτασε να πάρει και θέση προϊσταμένου. Ήταν μέλος των Γιατρών του Κόσμου, έτρεχε στα συσσίτια, μάζευε για τους φτωχούς, έδινε τα πάντα.
Και είχε όνειρο να γίνει ιερέας. Και έγινε. Πριν 2 années. Ιερέας χωρίς μισθό. Ο μισθός του ήταν αυτός που πληρωνόταν από το νοσοκομείο. Όλη την εβδομάδα ερχόταν στο νοσοκομείο με το ράσο του. Μόλις έφτανε στην είσοδο, έβγαζε το ράσο και έμενε με το πουκάμισο.
Ο Μιχάλης έγινε μοναχός και μετά ιερομόναχος. Ήταν άγαμος. Και ως μοναχός, στην κουρά του, του δόθηκε το όνομα Γαβριήλ. Τα σαββατοκύριακα έφευγε και πήγαινε στη Μητρόπολή του, στις Σέρρες. Εκεί είχε ζητήσει να τον στέλνουν να λειτουργεί σε μακρινά και απομονωμένα χωριά που δεν είχαν μόνιμο ιερέα. Βουνά και λαγκάδια. Και πέρσι τον χειμώνα, τον θυμάμαι μονίμως κρυωμένο γιατί υπήρχαν χωριά που το αυτοκίνητο δεν έφτανε από τα χιόνια και το έπαιρνε με τα πόδια μέχρι να φτάσει. Μετά τη λειτουργία, έμενε στα χωριά. Έμπαινε στα σπίτια των κατοίκων. Μάθαινε τι προβλήματα έχουν. Ξεχασμένοι άνθρωποι, είχαν βρει κάποιον να τους νοιάζεται. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τους έφερνε και στο νοσοκομείο, κανόνιζε να τους δουν οι δικοί μας γιατροί γιατί κάποιοι ήταν παραμελημένοι.
Και πάντα γελούσε ο Μιχάλης μας.
Και πέθανε. Της ζωής η μόνη βεβαιότητα, ο θάνατος.
Τα γράφω σαν μνημόσυνο. Υπάρχουν πολλοί Μιχάληδες, αλλά εγώ αυτόν ήξερα.
(αντιγραφή από το διαδίκτυο)
*Ο ιερομόναχος πατέρας Γαβριήλ, κατά κόσμο Μιχάλης Νικολαΐδης, 53 ετών πέθανε το μεσημέρι της Παρασκευής στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Καβάλας, όπου νοσηλευόταν εδώ και μέρες με κορονοϊό. Η κηδεία του έγινε χτες )
Να Ακόμη Ένας Άνθρωπος, που από ότι διαβάσαμε, μετά βεβαιότητας του Χαρίστηκε το Έπαθλο της Αληθινής Ζωής, Της Ζωής χωρίς Θάνατο. Αιωνία Του η Μνήμη και είμαι Βέβαιος πως όσοι τον έχουν γνωρίσει -τώρα κι εμείς- θα τύχουμε της φροντίδας του. Τα πάντα δύνανται υπό Την Σκέπη Του Θεού. Αμήν.
Μία κυρία τον ρώτησε: «Πόσο πωλείται το ένα αυγό;»
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «0,25€ ένα αυγό, κυρία».
Του είπε: «Θα πάρω 6 αυγά για 1,25€ ή θα φύγω».
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε με την τιμή που θέλετε. Ίσως αυτό να είναι μια καλή αρχή διότι δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα».
Πήρε τα αυγά και έφυγε με την αίσθηση ότι κέρδισε. Πήρε το φανταχτερό της αυτοκίνητο και πήγε σε ένα εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε. Έφαγαν λίγο και άφησαν πολλά από αυτά που παρήγγειλαν. Στη συνέχεια πήγε να πληρώσει το λογαριασμό. Ο λογαριασμός ήταν 45€ ! Έδωσε 50€ και ζήτησε από τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου να κρατήσει τα ρέστα.
Αυτό το περιστατικό ίσως φαινόταν αρκετά φυσιολογικό για τον ιδιοκτήτη, αλλά πολύ επώδυνο για τον φτωχό πωλητή αυγών.
Το θέμα είναι,
Γιατί δείχνουμε πάντα ότι έχουμε την εξουσία όταν αγοράζουμε από τους άπορους; Και γιατί γινόμαστε γενναιόδωροι σε όσους δεν χρειάζονται καν τη γενναιοδωρία μας;
Κάποτε διάβασα κάπου:
«Ο πατέρας μου αγόραζε απλά αγαθά από φτωχούς σε υψηλές τιμές, παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές τα πλήρωνε και πιο ακριβά. Ανησυχούσα για αυτήν την πράξη και τον ρώτησα γιατί το κάνει; Τότε ο πατέρας μου απάντησε: « Είναι φιλανθρωπία τυλιγμένη με αξιοπρέπεια, παιδί μου«
Μου άρεσε πολύ και το ξεσήκωσα, από ταsocial media,για τους Φίλους Αναγνώστες μας.
Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι αθλητές, ασθενείς και φυσικοθεραπευτές χρησιμοποιούν ταινίες που μοιάζουν με πολύχρωμα αυτοκόλλητα στο σώμα τους (κυρίως σε ώμους, γόνατα, μέση, πήχεις , γάμπες κτλ).
Οι ταινίες αυτές ονομάζονταικινησιοταινίες (Kinesiolοgy tapes, kinesio tape, KTape , kt tape κτλ) και εφαρμόζουν πάνω στο δέρμα με διάφορα οφέλη για ασθενείς και ανθρώπους που ασχολούνται με τοfitness, μερικά απ’ τα οποία σύμφωνα με τη βιβλιογραφία θα αναφέρουμε παρακάτω:
α) Ελαφράστήριξηκαι υποστήριξη των τραυματισμένων μυών και των τενόντων χωρίς όμως να περιορίζεται το εύρος κίνησης (όπως π.χ. γίνεται με έναν νάρθηκα που περιορίζεται εντελώς το εύρος κίνησης (ROM)).
β) Μείωση τουπόνου (και του χρόνιου) , αφού κατά την εφαρμογή της κινησιοταινίας ανασηκώνεται ελαφρά το δέρμα πάνω απ’ το σημείο του πόνου, με αποτέλεσμα την μείωση της πίεσης που δέχονται οι νεύρο-υποδοχείς κάτω απ’ το δέρμα στο συγκεκριμένο σημείο.
γ) Μείωση τουοιδήματοςκαι της φλεγμονής , αφού με τη μείωση της πίεσης στο σημείο, το λεμφικό υγρό διοχετεύεται καλύτερα.
δ) Γρηγορότερηαποθεραπείατων υπερ-προπονημένων μυών , αφού μέσω της καλύτερης κυκλοφορίας που επιτυγχάνεται με την χρήση της κινησιοταινίας, αποβάλλονται ευκολότερα και γρηγορότερα τα υποπροϊόντα προπόνησης όπως π.χ. το γαλακτικό οξύ ,που υπάρχουν στους κουρασμένους αυτούς μυς, επιτρέποντας περισσότερο οξυγονωμένο αίμα να περάσει με αποτέλεσμα την αναζωογόνησή τους.
ε) Καλύτερηαιμάτωσητοπικά και άρα αποτροπή των μυϊκών σπασμών και κραμπών.
Την ώρα που ο αθλητής φοράει τις κινησιοταινίες μπορεί να εκτελέσει κανονικά το ασκησεολόγιο του μελαστιχα γυμναστικης , βάρη-βαράκια , κολύμπι, τρέξιμο, μασάζκτλ.
La dépression et ses symptômes physiquesiatronet.grEncore, c'est très probablement le résultat d'un mauvais psychisme lui-mêmesanté, mais aussi quelques autres « biologique » les choix que nous faisons quand nous réussissons…
