Category Archives: documentary

documentary, Arclight Festival

Arclight Festival: The Greek countryside moves Hollywood

The documentary “Farming On Crisis?» by H. Donia was awarded in Los Angeles

This year's best short documentary award Arclight Documentary Film Festival in Los Angeles (5-10 November) awarded to “Farming On Crisis?» directed by Haris Donias having been financed by the Dutch Ministry of Agriculture.

The documentary “Farming On Crisis?» records a journey of reporter Pavlos Georgiadis across the country, where he discovers the stories of young farmers and the prospects of upgrading the economy through sustainable agricultural development.

Between the "small" and the "big", of "urban" and "rural", of the 'local' and the 'global', the film uses the case of Greece to touch on global challenges, such as food security, the future of our diet and the environment.

After the film passed the initial pre-screening on behalf of the festival, was put together with the others who qualified in online voting and, finally, she was among the six finalists in her category, where she was finally awarded as the best.

The producer Leslie Chilcott was also a member of the jury of the festival («An Inconvenient Truth», «Waiting For Superman»).

Haris Donias has directed, including, the video clip of Giorgos Margaritis & 667 "Where Are You Going My Joy?";» (2002), the advertising spots of the MEGA campaign "All Mega" (2002), the – still unreleased – documentary about the “tumultuous” year of Panathinaikos’ 100th anniversary (2008-9), while the 2011 participated in the Drama short film festival with the film "240", starring Yiannis Stankoglou and Errikos Litsis.

Source : tovima.gr

documentary

Υποψηφιότητα του ελληνικού ντοκιμαντέρ Μορφογένεση σε φινλανδικό φεστιβάλ

Το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη-παραγωγού Χρήστου Ν. Καρακάση «Μορφογένεση», διακρίθηκε και προβάλλεται τον Νοέμβριο στο Wildlife Vaasa Festival 2012 Φινλανδίας, 21 with 25 November, ενώ διεκδικεί ταυτόχρονα το βραβείο Καλύτερης Καλλιτεχνικής ταινίας (Terranova Artistic Award by the Ostrobothian).

«Το ντοκιμαντέρ Μορφογένεση γεννήθηκε μέσα απο σκέψεις που αφορούν την τέχνη και πως αυτή παράγεται.Η έννοια της μορφής και της γένεσης είναι κατά κύριον λόγο ο προβληματισμός του κάθε ανθρώπου που εντάσσει την σκέψη του σε ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο.Ο κόσμος γύρω μας αρκετές φορές δεν ανταποκρίνεται αισθητικά αλλά και σε πραγματικές συνθήκες σε αυτό που σκεφτόμαστε.Πολλές φορές η αντιγραφή είναι αυτό που κυριαρχεί στην τέχνη ,στην πραγματικότητα ,στις σχέσεις των ανθρώπων,στην καθημερινότητα.Η ουτοπική σκέψη του νέου του καινούριου,της καινοτομίας αρκετές φορές θεωρούμε ότι είναι φαντασία και όνειρο.Ο Καμύ έλεγε ότι “μόνο η κατά προσέγγιση σκέψη μπορεί να γεννήσει την πραγματικότητα” και με γνώμονα αυτό η μορφογέννεση είναι αναγκαία συνθήκη για την πραγματική ζωή» σημειώνει ο σκηνοθέτης Χρήστος Ν. Καρακάσης.

Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ
THE αρχιτέκτονας Δημήτρης Μάντικας μετατρέπει την φαντασία και την νόηση σε μια ποιητική της μορφογένεσης. Ειναι διπλωματούχος της Γαλλικής Κυβερνήσεως D.P.L.G με σπουδές στην Ecole Nationale Superieure d’ Architecture U.P.1 των Παρισίων. Οι αυθεντικές αρχιτεκτονικές του συνθέσεις, η πρωτοτυπία των κατασκευών, συνθέτουν τη μέχρι τώρα πορεία του. Χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά, όπως το σίδερο και το γυαλί. Δίνει μορφή στη χρυσή τομή της νοημοσύνης ενώ με τη βοήθεια των χρωμάτων ανάγει το ριζόχαρτο της αρχιτεκτονικής στον καμβά της μοντέρνας τέχνης. Επί 30 Χρόνια ζει μόνιμα χειμώνα καλοκάιρι στην Μύκονο.

Source : elculture.gr

documentary

Οι Led Zeppelin και η ιστορική συναυλία του Λονδίνου στο Μέγαρο

Θα προβληθεί ντοκυμαντέρ με το live του 2007 στην Ο2 Αρένα του Λονδίνου

Οι Led Zeppelin,  ένα από τα σημαντικότερα ροκ συγκροτήματα των τελευταίων 50 χρόνων, έρχονται όσο πιο κοντά γίνεται, με το ντοκυμαντέρ από την συναρπαστική συναυλία που έδωσαν το 2007 στην Ο2 Αρένα του Λονδίνου, το οποίο θα προβληθεί την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου στις 9 το βράδυ, στην οθόνη της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του DVD, Celebration Day, και προσφέρει στο κοινό μια εμπειρία ενός ιστορικού γεγονότος, με μοναδική υψηλή ευκρίνεια και άψογο ήχο.

Οι κλασικοί ρόκερς παίζουν εξαιρετικά και τα θρυλικά τραγούδια τους, όπως το «Stairway to Heaven», «Whole Lotta Love» και «Kashmir» ακούγονται με την ίδια δύναμη.

Το φιλμ έχει ήδη παρουσιαστεί στο Μανχάταν, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, το Τόκιο και προγραμματίζεται να προβληθεί σε 1.500 μεγάλες οθόνες σε 40 Countries.

Είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι προσπάθησαν να αποκτήσουν εισιτήρια για αυτή τη συναυλία-σταθμό. Μόνο 18.000 τυχεροί εξασφάλισαν μια θέση μετά από διεθνή κλήρωση και οι Led Zeppelin είπαν «ναι» στην κυκλοφορία σε DVD από τη Warner Music αλλά και σε CD και Blu-ray, αυτής της τελευταίας συναρπαστικής εμφάνισής τους, ένα δώρο στο πλήθος των θαυμαστών τους, μια από τις πιο σημαντικές εμφανίσεις στην ιστορία του ροκ, που κάθε της λεπτό απογειώνει.

Οι τρεις δημιουργοί του συγκροτήματος, ο μπασίστας Τζον Πολ Τζονς, ο κιθαρίστας Τζίμι Πέιτζ και ο τραγουδιστής Ρόμπερτ Πλαντ με τη συνοδεία του Τζέισον Μπόναμ, γιού του ντράμερ Τζον Μπόναμ, που χάθηκε αιφνίδια πριν από χρόνια, δικαιώνουν απόλυτα σε αυτή τη συναυλία το θρύλο τους, μια συναυλία-αποθέωση, που μέσα από το φακό και τις δέκα κάμερες του σκηνοθέτη Ντικ Καράδερς, φέρνει αυτούς τους αξεπέραστους μουσικούς σε απόσταση αναπνοής από τους θεατές και καταγράφει κάθε λεπτομέρεια της δυναμικής τους ιδιοφυΐας, της φινέτσας και της δημιουργικής τους επικοινωνίας.

Η συναυλία ήταν ένας φόρος τιμής στον Αχμέτ Ερτεγκαν, δημιουργό της δισκογραφικής εταιρίας Atlantic Records, της εταιρίας που σύστησε στο παγκόσμιο κοινό τους Led Zeppelin από τα πρώτα τους βήματα, στα τέλη της δεκαετίας του 60. Η καταγραφή της σε DVD έχει συναρπάσει κοινό και κριτικούς, όπου έχει προβληθεί μέχρι τώρα: καθηλωτικό, μεταδίδει όλη την έξαψη της ζωντανής συναυλίας, ένα επιστέγασμα της σεισμικής καριέρας του συγκροτήματος, που δίνει στους θαυμαστές τους να αντιληφθούν το μεγαλείο τους, το προνόμιο να δουν από κοντά «τους Θεούς εν δράσει».

Με μυθική επικοινωνιακή δύναμη, γνήσιοι και αδιανόητα ταλαντούχοι, οι Led Zeppelin ήταν πάντα τέσσερις κορυφαίοι μουσικοί, που κατάφεραν να παίζουν ως συγκρότημα και να σφραγίσουν τη δεκαετία του ’70 με τον ίδιο τρόπο που οι Beatles σφράγισαν τη δεκαετία του ’60. Σύνθετες προσωπικότητες, με αίσθηση της εποχής τους, δημιούργησαν ένα από τα πιο ανθεκτικά σώματα συνθέσεων και εμφανίσεων στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Οι τέσσερις Αγγλοι μουσικοί εμφανίστηκαν στα τέλη του ’60, απογειώθηκαν στα μέσα του ’70, έγραψαν μερικά από τα πιο επιδραστικά τραγούδια της ροκ μουσικής, πούλησαν 300 εκατομμύρια άλμπουμ, καταγράφηκαν στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες για τον αριθμό των συναυλιών τους και το πλήθος των θεατών τους, έγιναν Νο1 συγκρότημα στον κόσμο και όταν διαλύθηκαν, the 1980, είχαν κατακτήσει την απόλυτη κορυφή και είχαν εξασφαλίσει τον τίτλο του σημαντικότερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών.

Με αφετηρία τα μπλουζ, οι Led Zeppelin πειραματίστηκαν με μια μεγάλη γκάμα μουσικών ειδών: βρετανική, κέλτικη και αμερικανική λαϊκή μουσική, πρώιμο rock n’roll, τζαζ, κάντρι, φανκ, σόουλ, ρέγκε και ο ήχος τους ξεχώρισε με την ταχύτητα και την έντασή του, τα ασυνήθιστα ρυθμικά μοντέλα, το χιούμορ, τη στοχαστικότητα, τον μυστικισμό και την φινέτσα του. Για πολλούς θαυμαστές και κριτικούς, οι Led Zeppelin τελειοποίησαν την μπαρόκ ροκ μουσική και εξαπέλυσαν μια από τις πιο απαιτητικές εκστρατείες στην ιστορία της μουσικής ταξιδεύοντας στη λαϊκή παράδοση, τα μπλουζ του Δέλτα, τον Μπαχ, την ινδική και άλλες μη-δυτικές μουσικές και περιφρονώντας την παράδοση.

Πολυβραβευμένοι, the 2003 τιμήθηκαν με το Βραβείο Grammy για όλη τη μουσική τους καριέρα, the 2006 ήταν μαζί με τον Ρώσο μαέστρο Βαλέρι Γκεργκίεφ, οι νικητές του Polar Music Prize, το οποίο τους απένειμε ο Βασιλιάς της Σουηδίας στη Στοκχόλμη, την ίδια χρονιά μπήκαν στο βρετανικό Music Hall of Fame και τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα τιμηθούν στο Kennedy Center, στην Ουάσιγκτον, για τη συνεισφορά τους στη μουσική.

Source : tovima.gr

Greek-German alliance, documentary

Ελληνογερμανική εφηβική συμμαχία

Εργαστήριο παραγωγής ταινιών ντοκυμαντέρ με έλληνες και γερμανούς μαθητές στον καιρό της κρίσης

Ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας ελλήνων και γερμανών μαθητών, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι ότι προτιμούν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τον φακό της κάμερας; Τι θα ήθελαν να δείξουν τα ελληνόπουλα από τη χώρα τους στους Γερμανούς; Αλλά και τι θα ήθελαν να δείξουν τα γερμανόπουλα από τη δική τους χώρα στους Ελληνες;
 
Ερωτήματα όπως τα παραπάνω έχουν τεθεί εδώ και λίγους μήνες στο τραπέζι μέσα από ένα φιλόδοξο σχέδιο «συνεργασίας πολιτισμού και ανταλλαγής φιλοξενίας» ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Ελληνες στη Γερμανία και Γερμανοί στην Ελλάδα υπό το πέπλο στήριξης του Δημιουργικού Σχολείου στο Μπέργκις Γκλάντμπαχ της Γερμανίας (σε συνεργασία με το δημιουργικό δίκτυο Screenagers), του Ινστιτούτου Γκαίτε της Αθήνας και του Story Doc, του ελληνικού εκπαιδευτικού ινστιτούτου για την προώθηση του ντοκυμαντέρ.

Εξι γερμανόπουλα από το Μπέργκις Γκλάντμπαχ της Κολονίας και έξι ελληνόπουλα από την Αθήνα (οι ηλικίες κυμαίνονται από 15 έως 20 χρόνων) μοιράστηκαν ατέλειωτες ώρες σε Αθήνα και Μπέργκις Γκλάντμπαχ για μια από κοινού εξερεύνηση των χωρών τους. Τα αποτελέσματα είναι καταγεγραμμένα από τις κάμερές τους. Στόχος όλων η αποκάλυψη άγνωστων όψεων της ελληνικής και γερμανικής ζωής και πραγματικότητας στον καιρό της οικονομικής κρίσης.

Προκειμένου να βρεθούν τα παιδιά που θα εκπροσωπούσαν την Ελλάδα έγιναν επισκέψεις σε 22 σχολεία του λεκανοπεδίου Αττικής (ενδεικτικώς τα Λύκεια Ζωγράφου, Βύρωνα, Κερατσινίου και Νέας Ιωνίας). Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων που ακολούθησαν σε τέσσερα σχολεία (20 παιδιά ανά σχολείο), έγινε αντιληπτή η «τεράστια επίγνωση των παιδιών σε μηχανήματα ψηφιακών δυνατοτήτων» μας είπε ο κ. Κώστας Σπυρόπουλος του Story Doc, ο οποίος συνδιηύθυνε τα σεμινάρια. «Ηταν απίστευτο να βλέπεις πόσο τέλεια χειρίζονταν τα παιδιά κάμερες αξίας 27.000 ευρώ». Η επιλογή των παιδιών έγινε βάσει του σεναρίου που είχαν γράψει, ενώ τη διεύθυνση παραγωγής του συνολικού προγράμματος έχουν ο Ντίτερ Μπόνγκαρτζ, γερμανός σεναριογράφος, ντοκυμαντερίστας και συγγραφέας και η συμπατριώτισσά του Βέρα Σέπφλερ που έχει τη διεύθυνση του κινηματογραφικού ινστιτούτου σε Ελλάδα και Γερμανία. Από ελληνικής πλευράς η συμμετοχή του Ινστιτούτου Γκαίτε είναι άκρως σημαντική για την επιτυχημένη εξέλιξη του σχεδίου χάρη στην ακούραστη προσπάθεια της κυρίας Σοφίας Μιχαηλίδου και της υπεύθυνης πολιτιστικών εκδηλώσεων κυρίας Γιουλιάνε Στάινερ.

Η κρίση του ευρώ και τα άρθρα για την κάλυψη των χρεών πληθαίνουν με ανησυχητικά ραγδαία ταχύτητα και μαζί με αυτά οι θαμμένες αναμνήσεις, οι προκαταλήψεις και οι μισαλλοδοξίες αποκτούν και πάλι ζωή. Οι ιστορικές μνήμες και οι τα βιώματα των δύο παγκοσμίων πολέμων περνούν στο προσκήνιο, με τους Γερμανούς να παίζουν και πάλι κυρίαρχο ρόλο σε έναν αδίστακτο οικονομικό πόλεμο τον οποίο βιώνουμε πλέον σε καθημερινή βάση. Γνώμες και στάσεις ευνοούν τη γένεση νέων συγκρούσεων. Αλλά και συνεργασιών.

Στη χθεσινή (Monday 20 February) παρουσίαση που έγινε στους χώρους του Ινστιτούτου Γκαίτε, ελληνόπουλα και γερμανόπουλα που συμμετέχουν στη διαδικασία μίλησαν με εκπροσώπους του Τύπου για την προσπάθειά τους. «Είμαστε μαζί για να βρούμε μια κοινή γλώσσα» είπε χαρακτηριστικά ο 18χρονος Μίχαελ. «Δεν μιλάμε ειδικά για τη Μέρκελ αλλά δουλεύουμε μαζί και αυτό είναι το σημαντικό».

«Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τα ξέρουμε όλοι γιατί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φροντίζουν για αυτό» μας είπε η 15χρονη Αναστασία. «Αλλά τα νέα του πολιτισμού δεν ταξιδεύουν. Δεν θα είχε σημασία να μιλήσουμε για τη Μέρκελ. Καλύτερα να μαθαίνεις πράγματα που δεν ξέρεις από το να αναπαραγάγεις αυτά που ξέρεις».

Συνεπώς οι άγνωστες πτυχές της κοινωνικής ζωής και των δύο χωρών βρίσκονταν στις προτεραιότητες των τετραμελών ομάδων που ανέλαβαν τη δημιουργία των ταινιών. Απώτερος στόχος της προσπάθειας είναι η αμοιβαία κατανόηση και η συμβολή σε έναν διεθνικό/διαπολιτιστικό διάλογο ώστε να ξεπεραστούν προκαταλήψεις, παρερμηνείες, ακόμα και εχθρότητες, οι οποίες καλλιεργούνται, ορισμένες φορές με υπερβολικό τρόπο στη δημόσια σφαίρα από διαμορφωτές γνώμης και μεμονωμένα μέσα ενημέρωσης.

Η πρώτη και η δεύτερη ταινία γυρίστηκαν στη Γερμανία. Στη μία, μέσα από τις προσωπικές ιστορίες δύο νέων παρακολουθούμε τα δρώμενα σε ένα σπίτι υπό κατάληψη στην Κολονία. Η δεύτερη ταινία που γυρίστηκε στην Γερμανία αφορά τις δραστηριότητες μιας μουσικής μπάντας που δημιουργήθηκε από ισπανούς μετανάστες δεύτερης γενιάς κουβανέζικης ρίζας. Οι γονείς τους ήταν τριαντάρηδες κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου όταν μετανάστευσαν στη Γερμανία.

Το θέμα της τρίτης ταινίας είναι η ίδια η συνάντηση των 12 παιδιών που προγράμματος. Το πρώτο μέρος της γυρίστηκε στη Γερμανία και το δεύτερο θα γυριστεί εδώ από το ίδιο γκρουπ. Πυρήνας του δεύτερου μέρους θα είναι η αποκάλυψη στους Γερμανούς τού πόσο σκληρά εργάζεται μια 17χρονη ελληνίδα μαθήτρια ενώ προσπαθεί να μπει στο Πανεπιστήμιο.

Μελλοντικά κινηματογραφικά σχέδια που θα γυριστούν στην Ελλάδα θα είναι μια ταινία για έναν αστρονόμο με φόντο το Αστεροσκοπείο, μια για την περίπτωση μιας καθηγήτριας που διδάσκει δωρεάν παιδιά με προβλήματα ακοής και μια για σχετική με την κατασκευή της πεζογέφυρας στην Κηφισιάς στο ύψος του Κολλεγίου από εθελοντική δουλειά των μαθητών και δωρεές της οικογένειας που έχασε στο ίδιο σημείο το παιδί της.

«Πήγαμε στη Γερμανία για να διαλύσουμε τα στερεότυπα» είπε η 16χρονη Μαριάννα. «Για να δείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα μαζί».
Τα πρόσφατα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας με την καταστροφή της αίθουσας Αττικόν και άλλων κτιρίων, δεν αποθάρρυναν τα παιδιά. Αντιθέτως, ένα από τα project που θα ήθελαν να επεξεργαστούν είναι μια ταινία για τα κτίρια ανάμεσα στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια. «Η επίθεση κατά των αιθουσών έβγαλε μια διαφορετική “ποιότητα” βίας» δήλωσε ο 21χρονος Ρούμπεν, ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά της παρέας.

Τι σημαίνει Ελληνας για τους Γερμανούς και τι το αντίθετο; «Δεν μπορούμε να κρίνουμε δύο έθνη από τη συμπεριφορά δύο ηγετών κρατών, δηλαδή δύο ανθρώπων» πιστεύει η Αναστασία. «Τα πράγματα πρέπει να λέγονται αντικειμενικά. Οι κρίσεις πρέπει να είναι υπόθεση του καθενός.» Για τον Μίχαελ πάντως «οι Ελληνες έχετε άσχημα γκρι κτίρια αλλά μέσα σας είστε χρωματιστοί. Αντιθέτως εμείς έχουμε ωραία κτίρια αλλά μέσα μας είμαστε γκρι».

«Εχω ακούσει για τους Γερμανούς ότι είναι αλαζόνες, στενόμυαλοι, με απόλυτες ιδέες για τους Ελληνες» λέει από την πλευρά της η 15χρονη Ελένη. «Γι’ αυτό νομίζουν ότι όλοι οι Ελληνες είναι τεμπέληδες, ανεύθυνοι κι ότι σκέφτονται μόνον το συμφέρον τους».

Ισως με αυτή την κοινή προσπάθεια, κάποιοι θα αρχίσουν να σκέφτονται διαφορετικά.

Source : tovima.gr